مینویسم و پاک میکنم مینویسم و پاک میکنم .خوب شد اینجا نوشتن نیاز به کاغذ ندارد . همه چیز تکراری شده ، نمیدونیم چی مخواهیم و دنبال چی اومده بودیم حتی حس غصه خوردن هم نداریم و چه خوب شد پینوکیو فقط یه قصه بود وگرنه دماغ هممون تا حالا خیلی دراز شده بود .و خودمون نمیدونیم کی دنیای ما رو به اینجا رسوند ه!؟ آدمای اطراف ما با اینکه خیلی متنوع شدن و رنگارنگ اما تو خیلی چیزا شبیه هم هستن: زبونا چرب تر و نرم شده ، گفتن دوستت دارم چقدر زیاد شده ، موبایلا همه سایلنت! در حالیکه بوق اتومبیلهایمان هر روز بلندتر!!؟چشمها همه اغواگر و یادم رفت بگویم شعر کوتاه :کی بود کی بود من نبودم رو همه یادگرفتیم،این است حکایت این روزهای ما...